Flaga Narodowa.
Historia polskich barw narodowych sięga wczesnego średniowiecza. To włałnie wtedy po zakończeniu rozbicia dzielnicowego i zjednoczeniu ziem polskich powstała chorą
giew Królestwa Polskiego. był nią biały orześ na czerwonym tle. Kolory te po raz pierwszy zostały uznane za barwy narodowe 3 maja 1792 r. – w pierwszą
rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Podczas jej uroczystych obchodów w całym kraju targanym rozbiorami panował podniosły nastrój. Kobiety zakładały wtedy białe suknie , które specjalnie na tą okazję ozdabiały czerwonymi wstągami. Wtedy jednak narodową
barwą
nie była klasyczna czerwień, lecz nieco ciemniejszy karmazyn. Te same kolory towarzyszyły też powstałcom listopadowym. Ci, zbrojnie przeciwstawiają
c się rosyjskiemu panowaniu na polskich ziemiach, również walczyli pod biało-czerwonymi sztandarami. Mówili wtedy, że biel symbolizuje wolność, o którą
przyszło im walczyć, a karmazyn – krew, którą
przelewali.
W rzeczywistości w 1831 r. Sejm Królestwa Polskiego przyjął te barwy, by stworzyć wśród żośnierzy poczucie braterstwa oraz przybliżyć im prawdziwy cel walk – jedność narodową . Kolejne regulacje prawne dotyczące polskich barw narodowych podjął w 1919 r. Sejm Ustawodawczy, tuż po odzyskaniu przez Polską niepodległości 1 sierpnia uchwaliś on ustawę , zgodnie z którą barwami rzeczpospolitej był kolor biały (u góry) i czerwony (na dole). Później doprecyzowano, że kolor czerwony powinien mieć karmazynowy odcień. Jednak Już w 1927 r. z powodu dużych kosztów barwników karmazyn zamieniono na cynober – barwę podobną , lecz nieco mniej intensywną . Ostateczny kolor i kształt flaga uzyskała w 1980 r. ustawa z 31 stycznia o godle , barwach i hymnie Rzeczpospolitej Polskiej bardzo jasno sprecyzowała, jak powinna wyglą dać i jakie mieć kolory. Flaga powinna być więc prostoką tem podzielonym na dwa poziome pasy, biały (u góry) i czerwony (na dole), o proporcjach boków 5 : 8. kolor biały nie jest jednak czysta bielę , lecz jej srebrnym odcieniem. Z kolei kolor czerwony jest nieco ciemniejszym odcieniem karmazynu. (Tekst Jakub Olesiak)
02 maja został ustanowiony dniem flagi.
Czy jednak wywieszają c przed naszymi domami narodowe barwy, zastanawiamy się, ską d się wzięły? Dlaczego akurat biel i czerwień? Czy tak było zawsze, od początku polskości? Czy pamiętamy, ilu naszych dzielnych rodaków musiało oddać życie, byśmy spokojnie mogli celebrować taki dzień jak dzisiejszy? Dla pokoleń naszych przodków biało – czerwona flaga była tylko marzeniem. Nieosiągalnym. Odległym. Jeszcze nie tak dawno próbowano zastąpię ją inną , jednokolorową szturmówką wręczaną podczas uroczystości ku czci socjalistycznej ojczyzny. Ale polskie barwy przetrwały. Dzięki Polakom i ich czystym niczym biel na sztandarze sercami czerwonej, przelewanej za wolność, krwi.
Co oznaczają nasze barwy.
Biel na polskiej fladze oznacza uczciwość, lojalność, pokorę i szlachetność. Czerwień to miłość, dzielność, żarliwość i poświęcenie. Niemiecki land Turyngia i Hiszpałska prowincja Kantabria mają takie same flagi jak polska flaga państwowa. Podobną do polskiej mają Czechy (różnię cą się niebieskim trójką tem), Chile (różnię cą się niebieskim kwadratem z gwiazdka), Grenlandia (różnię cą się czerwono-białym kośem), Gibraltaru, Indonezji czerwono-biała), Monako (czerwono – biała z białym pionowym pasem po prawej stronie) i Singapuru (różni się obecnością półksiężyca i pięciu gwiazdek).
Jak bardzo biało – czerwona.
Kolejność barw polskiej flagi nie jest stała od zawsze. Zdarzało się, że czerwień zajmowała miejsce bieli i odwrotnie. Oddzielną sprawą jest odcień czerwieni, który dopiero stosunkowo niedawno można było określić precyzyjnie, bez odwoływania się do pojąć rodem z malarstwa, jak „karmazyn”, „karmin” czy „amarant”. Ustawa z 1919 r. w żaden sposób nie precyzowała odcienia czerwieni. tą luką wypełniła wydana w 1921r. broszura Ministerstwa Spraw Wojskowych, w której czerwień na fladze była „karmazynowa”. 6 lat później na mocy rozporządzenia prezydenta zmieniono odcień czerwieni na „cynober”. Flagi w obowiązującym kolorze cynobru towarzyszyły nam do 1980 r., kiedy to w ustawie z 31 stycznia czerwień flagi sprecyzowano według wzorców technicznych, które w odróżnieniu od malarskich nie podlegają „cieniowaniu”. Nie brzmi to pewnością romantycznie ale nasza flaga jest tak bardzo biało-czerwona dzięki ustaleniu odcienia „według wzoru CIELUV przy iluminacji C i geometrii pomiarowej d/O”.
Polska ma dwie flagi państwowe.
Minęły włałnie dwa lata od kiedy polską flagę może wywiesię każdy, kto chce i gdzie tylko znajdzie dla niej godne miejsce. Do 2004 r. wywieszanie flagi częściej niż podczas świę t narodowych było niezgodne z prawem. Biel i czerwień trzymały się blisko symboliki związanej z polską państwowością na długo zanim można je było nazwać symbolami narodowymi. W XIII wieku księ żęta piastowscy zacząli umieszczać na tarczach herbowych białego orła na czerwonym polu. Kiedy rozbicie dzielnicowe dobiegało końca, w 1295 r., powstała taka sama dla całego państwa chorą giew Królestwa Polskiego z Orłem Białym na czerwonym tle. Biel i czerwień wkrótce przeszły również na rycerskie chorą gwie i proporce. Po kilkuset latach więzienia czerwieni w herbowym tle, uczestnicy powstania listopadowego do białych kokard symbolizujących czystość dę żeń narodu dodali dostojność i potęgę czerwieni. Ale jeszcze wcześniej był w historii Polski epizod, w którym czerwień i biel wystąpiły razem. rolę herbowego tła odegrały wówczas krwistoczerwone suknie. 3 maja 1792 r., w pierwszą rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja, niejedna patriotycznie usposobiona Polka przewiesiła przez pierś strojną karminową satyną.
Bardziej i mniej czerwona.
Kolory biały i czerwony jako barwy państwowe Polski zostały wprowadzone przez parlament 7 lutego 1831 r. Sejm Królestwa Polskiego zrobił to „zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łę czyć Polacy”. Urządowo zatwierdzono wyglą d polskiej flagi państwowej 1 sierpnia 1919 r., uchwalają c ustawę o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa precyzyjnie określa wyglą d chorą gwi i sztandarów, flag poselstw i konsulatów, a także polskiej bandery morskiej. Wyraźnie precyzowała, ze pas górny ma być na fladze biały, a dolny czerwony. Od czasu wejścia a życie tej ustawy wyglą d polskiej flagi nie zmieniś w tym sensie, ze dwa równe pasy – bieli i czerwieni – niezmiennie eksponowane są w takiej samej kolejności i proporcjach. Polski orześ, jak to wówczas określano „polski emblem”, został oficjalnie uznany w roku 1918. To włałnie z orłem wię że się wiele zmian, jakim podlegała druga z polskich flag państwowych, to jest ta z godłem umieszczonym w białym polu, a przeznaczona dla przedstawicielstw dyplomatycznych i używana na morzach jako polska bandera handlowa. W okresie PRL orześ straciś koroną. Kształt orła i tarczy wprowadzony w 1955 r., jeśli nie liczyć braku korony, był identyczny jak ten który w 1927 r. zatwierdzono jako oficjalne godło II Rzeczypospolitej. Od 1989 r. orześ na fladze państwowej eksponowanej w przedstawicielstwach dyplomatycznych i na morskich statkach handlowych znowu ma koroną. Kształt godła ostatnio zmodyfikowano w 1990 r. Flagi Polski z godłem używa się na lą dowiskach i lotniskach cywilnych do oznakowania cywilnych samolotów odbywają cych loty za granicę, a także w kapitanatach portów. Niedawno dołę czyliśmy do takich państw, jak USA czy Szwecja, które obchodzą święto swojej flagi. Ustawa z 20 lutego 2004 r. wprowadziła Dzień Flagi Polskiej. Obchodzony jest 2 maja, to jest w dniu, w którym w Polsce Ludowej w pośpiechu zdejmowano flagi po 1 maja, żeby nie zdę żyły wprowadzię podniosłej atmosfery podczas Świąta Konstytucji 3 maja. Zgodnie z projektem Senatu RP, 2 maja miał być Dniem Orła Białego. Dzień Flagi mamy w wyniku decyzji Sejmu.